فاضلاب شهری به‌طور معمول حدوداً 400 میلی‌گرم در لیتر مواد آلی دارد .بعد از آنکه فاضلاب وارد سیستم تصفیه می‌شود،غلظت مواد آلی آن تا 20 میلی‌گرم کاهش می‌یابد و این مقدار کمتر از آن است که بتواند اثر محسوسی روی مقاومت بتن بگذارد. جهت امکان سنجی استفاده از فاضلاب شهری بعد از تصفیه (به‌عنوان آب اختلاط بتن) بلوک‌های مکعبی بتن با ابعاد 15*15*15 سانتیمتر با پساب خروجی از واحد‌های اولیه،ثانویه و تکمیلی، تهیه شده و مقاومت فشاری 7 و 28 روزه آنها با مقاومت فشاری بتن تهیه شده از آب آشامیدنی مقایسه می‌شود. مطابق استانداردهای آمریکا(ACI) وانگلستان(B.S) در صورتی که کاهش مقاومت بتن تهیه‌شده از پساب کمتر از 10 درصد مقاومت بتن تهیه شده از آب آشامیدنی باشد، پساب مورد استفاده برای اختلاط بتن قابل قبول است. به‌منظور بررسی تأثیر ناخالصی‌های آب نگهداری، روی گیرش و کسب مقاومت بتن، تعدادی از بلوک‌های بتنی به مدت 7 و 28 روز در پسابی نگهداری شده‌اند که به‌عنوان آب اختلاط مورد استفاده قرار گرفته است. پساب خروجی جهت سنجش کیفیت در آزمایشگاه تحت آنالیز قرار گرفته و ناخالصی‌های آن با استانداردهای موجود در آیین‌نامه‌های آمریکا، انگلستان مقایسه شده‌اند. در تمام آزمایش‌ها طرح اختلاط بتن یکسان است و تنها کیفیت آب اختلاط متغیر است. نتایج حاکی از آن است که در صورتی که تصفیه ثانویه بر روی فاضلاب شهری انجام شود و مواد آلی به حد مطلوب در آب اختلاط برسد کاهش مقاومت آن نسبت به مقاومت بتن تهیه شده از آب آشامیدنی کمتر از 10 درصد خواهد بود و روی مقاومت 7 روزه بتن ت?ثیر محسوس‌تری نسبت به مقاومت 28 روزه بتن می‌گذارد. بنابراین با توجه به اختلاف نامحسوس مقاومت فشاری بتن 28 روزه با بتن تهیه‌شده از آب آشامیدنی نمی‌توان انتظار داشت که مقاومت‌های طولانی مدت بتن(3 ماه،6 ماه و یک سال) نیز اختلاف محسوسی با مقاومت بتن استاندارد داشته باشند.
)