پناهگاه حیات وحش میانکاله شامل بخش آبی به نام خلیج گرگان (تالاب میانکاله) و محیط خشکی به نام شبه جزیره میانکاله با وسعت 68880 هکتار در استانهای مازندران وگلستان ،شمال شهرستان بهشهر واقع شده است. منطقه مطالعاتی این تحقیق تالاب میانکاله واقع شده است. امروزه موانع بسیاری در سر راه حفاظت از منابع پایه و مدیریت و برنامه ریزی در تالاب مورد بحث وجود دارد که یکی از آنها عدم توجه مسئولین و نبود برخی از متخصصان مدیریت و برنامه ریزی محیط زیست در مراحل اجرایی است. در فرضیه این تحقیق عنوان شده است که آلاینده های بدون کانون بار آلودگی بیشتری نســبت به آلایندههای با کانون دارند، اما توجه به این نکته ضروریست که منابع با کانون به طور قطعی، حتمی و مستقیم مواد آلاینده خود را وارد منابع آب می کنند. بر اساس یافته های علمی که در خارج از کشور صورت گرفته است بهترین راه برای جلوگیری از آلایندههای بدون کانون ایجاد مناطق سپر(نوارهای گیاهی رودکناری ) در حاشیه رودخانه ها ویا دیگر منابع آب که در برابر خطرات وآلودگی ها آسیب پذیر ترند،می باشد. به منظور محدوده یابی سپر حفاظتی, ابتدا سیستم اطلاعات جغرافیائی برای آلاینده های منطقه تشکیل و سپس نقشه کاربری اراضی منطقه از تصاویر ماهواره ای ETM+ ماهواره Landsat استخراج گردید. در مرحله بعدی با توجه به فاکتورهای بررسی شده, محدوده بافر برای مناطق مختلف تعیین و نهایتا با روی هم اندازی لایه های اطلاعاتی و انجام تجزیه و تحلیل اطلاعات مناطق بحرانی شناسائی گردیدند. در پایان این تحقیق زمینهای بایر و کاربری کشاورزی به عنوان مهمترین و بیشترین کاربری مؤثر در انتقال آلودگی در محدوده مطالعاتی تعیین گردیده است و راهکارهایی عملی برای کنترل این مناطق و در نتیجه کنترل اثر آلودگیهای بدون کانون ارائه شده است.
)