پیامد افزایش جمعیت انسان، افزایش مصرف منابع و کاهش تنوع زیستی است. روند فزاینده نرخ انقراض موجب شد انسان به منظور استفاده از ارزش های سودمند و ذاتی گونه ها اقدام به حفاظت از آنها کند و نتیجه این کار شکل گیری مناطق حفاظت شده است. پژوهش مذکور با هدف زون بندی منطقه شکار ممنوع دیلمان و درفک، به منظور دستیابی به الگوی بهینه حفاظت و توسعه به انجام رسیده است. طی فرایند زون بندی، پس از شناسایی منابع اکولوژیکی و اقتصادی-اجتماعی (در مقیاس 25000/1) با استفاده از سیستم اطلاعات جفرافیایی ( GIS) ،تجزیه و تحلیل وجمع بندی داده های اکولوژیکی (مبتنی بر رهیافت سیستمی) منجر به تفکیک 8817 یگان زیست محیطی غیر تکراری درمنطقه شد.سپس با تهیة مدل های اکولوژیکی ویژة پارکداری و مقایسة آنها با توان اکولوژیکی یگان های زیست محیطی، یگان ها برای زون های مختلف ارزیابی شده است. در نهایت، اولویت بندی و ساماندهی زون ها به شیوة رایج آن در ایران بر مبنای 18 سناریو انجام گرفت ودر نقشه زون بندی به عنوان واحدهای برنامه ریزی تهیه گردید. نتیجة مطالعه حاکی از آن است که در منطقه مورد مطالعه زون های امن 6/23% ، امن مشروط 5/0%حفاظتی 2/45%، حفاظتی و فرهنگی 3/0% ، حفاظتی و بازسازی 7/8% ، بازسازی 5%، تفرج متمرکز 04/0، تفرج گسترده 8/8% ، استفاده ویژه 007/0 درصد و زون سایر استفاده ها 7/9% منطقه را به خود اختصاص داده اند.
)