در این تحقیق عملکرد دو گیاه وتیور و نخل مرداب در حذف همزمان شوری و بار آلی مورد بررسی قرار گرفت. این گیاهان با پنج کیفیت مختلف با شوری به ترتیب 0، 5/2، 5، 5/7 و 10 dS/m و COD به ترتیب 300، 225، 150، 75 و 0 mg/L و آب خالص (به عنوان شاهد) آبیاری شدند. هر دو گیاه در راکتورهایی با شوری کمتر عملکرد بهتری در حذف شوری و بار آلی نشان دادند. نشانه‌های مسمومیت شوری شامل سوختگی و پلاسیدگی در برگ‌ها در وتیور و نخل مرداب به ترتیب در هدایت الکتریکی بالاتر از 5/7 و 5 دسی زیمنس بر متر مشاهده شد. برای وتیور میزان کاهش بار آلی در تیمارهای مختلف متفاوت از 60 الی 12 درصد متغیر بود و میزان کاهش شوری نیز در تیمارهای گوناگون از 53 الی 4 درصد مشاهده شد. برای نخل مرداب میزان کاهش بار آلی در تیمارهای مختلف متفاوت و از 49 الی 5 درصد متغیر بود و میزان کاهش شوری نیز در تیمارهای گوناگون از 29 الی 1 درصد مشاهده شد. طبق نتایج برازش رگرسیون تعمیم یافته، وجود بار آلی روی مشخصات مورفولوژیکی گیاهان تاثیر قابل توجهی نداشت و تنها میزان شوری فاضلاب کنترل کننده مشخصات رشدی گیاهان بود.
)