انسان قرن‌هاست منابع را در راستای منافع خود فعالانه مدیریت و تغییر می‌دهد. شهرسازی شدیدترین حالت مدیریت فعالانه تغییر پوشش و کاربری زمین است. جایگزینی پوشش‌های طبیعی با ساختارهای انسان-ساخت پدیدهی جزایر گرمایی شهری (UHI) را ایجاد می‌کند که سبب شکل‌گیری خرداقلیم شهری و افزایش دما در مناطق شهری نسبت به حومه طبیعی و روستاها می‌شود. جزایر گرمایی شهری می‌تواند در اثر گرمایشِ جهانی تشدید شود و نه تنها بر سلامت انسان‌ها اثر مخرب بگذارد، بلکه بر میزان درخواست مصرف انرژی – برای تعدیل دما - نیز اثرگذار باشد. پوشش های گیاهی اضافه بر نقش تنظیم کنندگی دمای اقلیم محلی، شرایط زندگی شهروندی و اجتماعی را نیز مساعد تر می‌نمایند. هدف این پژوهش بررسی اثر خنک کنندگی پوشش گیاهی در یک پهنه شهری از نقشه دمای سطحی (LST) و پوشش و کاربری زمین (LULC1) است. برای تحلیل ارتباط میان پراکنش تمامی متغیر ها از رگرسیون چندکی (KQR) استفاده شد. یافته‌های پژوهش نشان داد که (1) دمای سطحی در مراکز متراکم تر شهری بیشتر از حاشیه شهرها است. (2) دمای سطحی همبستگی مثبتی با کاربری های فیزیکی و ارتباطی منفی با پوشش های سبز شهری دارد و (3) ارتباطی غیر خطی میان دمای سطحی و میزان گستردگی کاربری زمین وجود دارد.
)