این تحقیق به منظور ارزیابی توان منابع اکولوژیک حوزة معرف کسیلیان برای کاربری کشاورزی بر اساس رهیافت تجزیه و تحلیل سیستمی صورت پذیرفت. منطقة مورد مطالعه در جنوب استان مازندران واقع شده است. در این مطالعه از داده‌های رقومی توپوگرافی، نقشه‌های کاغذی، آمار هواشناسی، تصاویر ماهواره‌ای، سامانه اطلاعات جغرافیایی، نرم‌افزارهای بانک اطلاعاتی و صفحةگسترده استفاده شد. فرایند مطالعه شامل شناسایی منابع اکولوژیک، ایجاد پایگاه داده، پردازش داده، تلفیق داده‌ها و در نهایت مدل‌سازی توان اکولوژیک برای فعالیت‌های کشاورزی است. برای تهیة نقشة یگان‌های زیست‌محیطی، لایه‌های منابع اکولوژیکی پایدار به روش دو دویی رویهم‌گذاری شدند و در هر مرحله از همپوشانی، لایه‌های تلفیقی به روش مخدوم کدگذاری شدند. سرانجام, بانک اطلاعات توصیفی نقشة نهایی یگان‌های زیست‌محیطی با داده‌های منابع اکولوژیک ناپایدار کامل شد. سپس هر یک از واحد‌های زیست‌محیطی با معادله‌های خطی مدل اکولوژیک کشاورزی مدل‌سازی شد. نتایج نشان داد که منطقه از 437 یگان زیست‌محیطی تشکیل شده است. با توجه به این که حدود 26% اراضی حوزه دارای کاربری کشاورزی است, یگان‌های زیست‌محیطی حداقل از نظر یکی از منابع اکولوژیک برای فعالیّت‌های زراعی دارای محدودیّت هستند. عوامل محدودکنندة کاربری کشاورزی در منطقة مورد مطالعه شامل دمای هوا، بارندگی، اسیدیته خاک، عمق خاک، تکامل‌یافتگی خاک، دانه‌بندی خاک، زهکشی خاک، بافت خاک و شیب زمین‌های زراعی بود.
)