در این مطالعه ابتدا به طور اجمالی وضعیت محیط زیست کشور و مسائل و تنگناهای آن با استناد به آمار و اطلاعات موجود تشریح شده سپس ضمن ارائه مختصری از تاریخچه آموزش عالی محیط زیست در ایران به معرفی مقاطع و رشته های مختلف محیط زیست در کشور پرداخته و نمایی از وضعیت کنونی آن رائه می گردد . در ادامه ضمن بررسی و ارزیابی کیفی آموزش در مراکز آموزش عالی دولتی و غیر دولتی مجری رشته های مختلف محیط زیست ، پیشنهاداتی در جهت توسعه و بهبود کیفیت این بخش از آموزش با تاکید بر لزوم برنامه ریزی صحیح آموزشی ارائه شده است . تحقیق با استفاده از روش شاخص های آموزش عالی نظیر: نسبت دانشجو به استاد – مرتبه علمی هیئت علمی – نسبت دانشجو به جمعیت – سرانه فضا – تجهیزات آزمایشگاهی و کامپیوتری – میزان انتشارات و تحقیقات و وضعیت اشتغال فارغ التحصیلان و مطالعات میدانی بر اساس پرسشنامه – مصاحبه و مشاهده عینی صورت گرفته است .
)