ارزیابی آثار محیط‌زیستی منطقة ویژه اقتصادی انرژی پارس بر خط ساحلی خلیج فارس در استان بوشهر

نویسندگان

1 کارشناس ارشد برنامه ریزی و مدیریت محیط زیست، دانشکدة محیط زیست،‌دانشگاه تهران

2 دانشیار دانشکدة محیط زیست،‌ دانشگاه تهران

3 مربی دانشکدة معماری، دانشگاه کاشان

چکیده

در این پژوهش به منظور بررسی مخاطرات طرح کاربری اراضی از روش روی‌هم‌گذاری، برای ارزیابی آثار محیط‌زیستی از روش فهرست و برای تعیین رابطة آثار و اولویت‌‌بندی نسبی اقدامات اصلاحی از روش ماتریس استفاده شده است. فرایند طی شده شامل شناخت ویژگی‌های فنی پروژة پیشنهادی، شناخت محیط‌زیست تحت اثر، شناسایی و پیش‌بینی آثار ناشی از طرح، تجزیه و تحلیل آثار، ارائة راهکارهای تقلیل آثار سوء و ارائه برنامه پایش و مدیریت محیط‌زیست است. نتیجة حاصل از ارزیابی توان اکولوژیکی به کمک روش روی‌هم‌گذاری لایه‌های اطلاعاتی در نرم‌افزار GIS، پهنه‌بندی از نظر آسیب‌پذیری را نشان می‌دهد. همچنین از مقایسة نقشة توان اکولوژیکی محدوده با نقشة توسعة منطقة ویژه مشخص می‌شود که حدود 56 درصد توسعه در پهنة نیمه مناسب و 44 درصد در پهنه نامناسب انجام شده است. بررسی نتایج حاصل از چک لیست نیز نتایج ارزیابی توان را از نظر آسیب‌پذیری تأیید می‌کند. نتایج روش ماتریس برای دو سطح کلان و خرد نشان می‌دهد که بیش از 50 درصد ارزش‌های داده شده از 1/3- کوچکتر بوده و بنابراین اجرای هرگونه طرح توسعه در منطقه رد می‌شود. نتایج بررسی‌های انجام شده در این تحقیق نشان می‌دهد که احداث طرح پارس‌جنوبی از دیدگاه محیط‌زیست در ساحل خلیج فارس به‌هیچ وجه قابل تأیید نبوده و آثار مخرب و غیرقابل جبران در منطقه ایجاد می‌کند. از آنجا که توقف طرح به علت اهمیت آن از نظر توسعه اقتصادی و صنعتی امکان پذیر نیست، بنابراین به منظور کاهش آثار مخرب محیط‌زیستی و حفظ ساختار اکولوژیک منطقه، در ادامة تحقیق طرح‌های بهسازی و گزینه‌های اصلاحی ارائه شده است. در بخش پایانی از نتایج ارزیابی برای تدوین برنامه پایش و مدیریت آلاینده‌ها استفاده شده است.

کلیدواژه‌ها

فایل ها

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار