در این مقاله به جوامع بنتوز در تالاب و برخی خصوصیات آلی آب در 12 رودخانة منتهی به تالاب انزلی پرداخته شده است. 21 ایستگاه در نقاط مختلف حوزة آبخیز تالاب اعم از بالادست - نزدیک شهرها - نزدیک محیط‌های ورودی به تالاب تعیین شد. با استفاده از شاخص‌های غنای مارگالف و منهینیک و تنوع سیمسون و شانون و نسبت EPT/C و شاخص بیولوژیک خانوادگی هیلسنهوف، وضعیت کیفی آب در این ایستگاهها مورد بررسی‌شد. شاخص‌های تنوع وغنا در ایستگاه‌های رودخانه‌ای متأثر از شهر رشت کمترین مقدار و در ایستگاه‌های بالادست رودخانه‌ای بیشترین مقدار را داشته‌اند. براساس شاخص زیستی هیلسنهوف، کیفیت آب ایستگاه‌های مجاور شهرها و بیشتر ایستگاه‌های نزدیک ورودی تالاب به نسبت ضعیف تا بسیار ضعیف بوده که مبین بار زیاد آلودگی آلی در آنهاست. کیفیت آب در تعداد محدودی از این ایستگاهها بر اساس شاخص مذکور در رتبة خوب ( بین5/4 تا 5 ) قرار داشته که مربوط به ایستگاه‌های بالادست است. بررسی مقادیر فسفات و نیترات کل نیز مطالب فوق را تایید کرده به‌طوری‌که برخی ایستگاهها تحت تأثیر مناطق شهری از مقادیر بالایی برخوردار بودند. نتایج حاصل از این بررسی نقش شهرها و کاربری‌های کشاورزی را در افزایش بار آلی رودخانه‌های منتهی به تالاب و افزایش روند فراغنی شدن تالاب را نشان می‌دهد که لزوم فناوری پیشرفته و مدیریت هماهنگ در کاهش آلودگی‌های آلی را طلب می‌کند.
)