زباله های بیمارستانی با توجه به ترکیبات عفونی و آلودگی های وافری که در بر دارند معمولا توسط دستگاههای زباله سوز بیمارستانی منهدم می گردند. این دستگاهها باید بر اساس میزان ‘ نوع و ترکیبات مشخص زباله طراحی شده و به طریقی مورد استفاده قرار گیرند‘ که مواد منتشر شده از دودکش آنها از حد استانداردهای آلودگی هوای منطقه تجاوز ننماید. بکارگیری افراد مطلع و علاقمند برای کار با دستگاه با توجه به رسیدگی دائم و کنترل جنبه های فنی و نیز ایجاد تمهیدات لازم برای تصفیه گازهای تولید شده از جمله مواردی است که بایستی در صدر برنامه های بهداشتی هر بیمارستان قرار گیرد. وجود اکثر قریب به اتفاق دستگاههای زباله سوز بیمارستانی که هم اکنون بلا استفاده به صورت دستگاههای اسقاط شده در گوشه و کنار بیمارستانها جلوه گر است حاکی از عدم یک برنامه ریزی دقیق و نقیصه های فنی خاص است. علیهذا جهت بهبود این وضعیت سعی شده است تا در این مقاله شمه ای از مشکلات نگهداری و تعمیر دستگاهها‘ با توجه به عدم مدیریت مورد بحث قرار گیرد.
عند الزوم به توضیح مواردی چند از تجهیزات فنی خاص که می توان به سادگی درسر راه دودکش این گونه دستگاهها قرار داده و به کنترل دود‘گاز و مواد معلق تولیدی پرداخت‘ مبادرت می گردد. قدرت تصفیه این تجهیزات بسته به سیستم تکنولوژی و کارآیی آنها از 85 تا 95 درصد برآورد گردیده و می تواند بعد از یک تجزیه عملی با توجه به نوع و اختصاصات زباله های ایرانی الگو سازی شود. توجه به میزان گازهای خروجی از دودکش ومقایسه آن با استاندارد های خاص که جهت کنترل دستگاههای زباله سوز وجود دارد‘مؤید این است که دربسیاری از موارد در بازده جداسازی 5/99 -99 درصد جهت حذف مواد معلق و 95 درصد جهت حذف HCL می تواند باشد ‘که تا حدود زیادی با بکارگیری این تجهیزات امکان پذیر است
)