هدف اصولی و عمده هر فرایند سالم سازی محیط ‘ بهبود بخشیدن به سلامت و ارتقاء کیفیت زندگی شهروندان است. بهبود بخشیدن به مفهوم حرکتی از یک نقطه به نقطه دیگر باید در جهت مثبت باشد. آگاهی و اطمینان از چنین حرکتی نیازمند توانایی در کنترل و اندازه گیری صحیح و دقیق تغییرات در طول زمان است. این امردر قرون گذشته و حتی تا این اواخر عمدتا بر مبنای مفاهیم تخیلی و آرمانی و به صورت ذهنی و احساسی صورت می گرفته و بنابراین فاقد اعتبار علمی و تحلیلی بوده است. تجربه دهه های اخیر در زمینه تهیه روشهای تحلیلی ارزیابی کیفیت محیط زیست شهری نشان داده است که طراحی‘ تدوین و بکارگیری «شاخص های کیفیت محیط» ابزار فوق العاده ارزشمندی جهت ارزیابی اعمال سیاستها‘ ایده ها‘ طرحها و ابتکارات مختلف هستند. در این مقاله پس از مروری برروشهای توصیفی و سنتی ارزیابی و اشاره به چند روش تحلیلی به معرفی مدل جدیدی برای ارزیابی کیفیت محیط شهری پرداخته میشود.
)