توجه این مقاله در ابتدا به بررسی مقوله شهر سالم‘ تاریخچه شهر سالم در جهان و شروع اندیشه شهر سالم در ایران‘ معطوف می گردد. و سپس براساس تعریفی که توسط پرفسور دوهل از شهر سالم در کنفرانس تورنتو کانادا در سال 1984 بعمل آمده و شهر سالم را مکانی تعریف می کند که در آن دیدگاههای اکولوژیکی با دیدگاههای جامع بهداشتی تلفیق شده باشند و یا آن را مکانی می بیند که در آن عملکرد درست و کامل جهت بهره برداری از توان انسانی مهیا باشد. اعتبار این تعریف در یک نمونه موردی آزمایش شده است. این مکان شهرکی است به نام کوی سیزده آبان یکی از محلات جنوبی شهر تهران که در چهار چوب تعریف مذکور یک شهر سالم به حساب نمی آید. این کوی پیرو تصمیمات سمپوزیوم شهر سالم در آذرماه سال 1370 و بند 5 بیانیه این سمپوزیوم به عنوان نخستین محل اجرای پروژه شهر سالم تعیین شده است. به این منظور پروژه هائی تعریف و اجرا شده اند به این امید که در سالم سازی مکان مزبور مؤثر افتند. برای ارزیابی میزان موفقیت این پروژه ها تحلیل جامعی از پروژه های سالم سازی بعمل آمده و نقاط قوت و ضعف این پروژه تحلیل جامعی از پروژه های سالم سازی بعمل آمده و نقاط قوت و ضعف این پروژه در قالب سیاستگذاری های شهر سالم بر شمرده شده اند. و بالاخره در پایان یافته های این تحلیل‘ خصوصیات و موارد مورد نیاز برای تحقق آرمان شهر سالم ارائه شده اند.
)