تالاب‌ها اکوسیستم‌هایی پویا برخوردار از تنوع زیستی و ساختار بتانیکی_ اکولوژیک خاص خود هستند. این اکوسیستم ها همواره تحت تاثیر عوامل طبیعی و انسانی دستخوش تغییراتی بوده و با گذر از آستانه سلامت دچار تخریب می گردند. با این نگرش به منظور ارزیابی پیامدهای زیست محیطی در تالاب‌ها، اندازه گیری خصوصیات اکولوژیکی و تنوع زیستی آنان لازم است. کنوانسیون تالاب‌ها و پرندگان مهاجر رامسر نیز کشورهای عضو را در خصوص استفاده خردمندانه از تالاب‌ها به رعایت آن ملزم دانسته است. برای اطلاع از آثار فعالیت‌های اقتصادی - اجتماعی جوامع انسانی بر ساختار پوشش گیاهی این اکوسیستم‌ها، تحقیق حاضر طی سال‌های
1384-1374 در چارچوب مطالعات فیتو اکولوژیک در 7 تالاب معرف، در شمال کشور ایران واقع در حاشیه جنوبی دریای خزر صورت پذیرفت. ارزیابی تغییرات تراکم نسبی گیاهان مشاهده شده در سطح آب، به روش فاصله‌ای، تجزیه و تحلیل آماری داده ها با کاربرد روش ANOVA در محیط SPSS9 انجام شد. براساس نتایج به دست آمده گونه‌های گیاهی:Azolla filiculoides, Nympha alba, Phragmites australis, Nelumbiym nuciferum, Juncus articulatus, Scirpus maritimus & Utricularia neglecta جزء گونه‌های زیاد شونده و گونه‌های گیاهی:Lemna minor, Butomus umbelatus, Sparganium erectum, Salvinia natans & Iris pseudacorus به عنوان گونه‌های کم شونده در تالاب های شمال ایران معرفی می گردند. با توجه به سرعت رشد، تکثیر و خصوصیات مرفولوژیکی گیاهان زیاد شونده، این گیاهان با پوشش پیوسته در سطح آب مانع نفوذ نور در آب، ایجاد اختلال در زنجیره غذایی و کاهش تنوع فون و فلور شده و سرانجام، با انباشته شدن در بستر تالاب، موجب بروز پدیده دیستروفیکاسیون و مرگ این اکوسیستم های آبی خواهند شد
)