کاربرد EIA از سطح پروژه آغاز شده است . با وجود سودمندی های کاربردی EIA در این سطح – به دلیل ماهیت آثار محیط زیستی اقدامات متنوع انسانی که اغلب تجمعی – القایی و سینرژیک می باشند . EIA در مقطع پروژه که تمرکز بر بررسی فعالیت های انفرادی با مقیاس وسیع است – قادر به تجزیه و تحلیل جامع این گونه آثار نمی باشد افزون بر این EIA مقطع پروژه – در طراحی پروژه ها به صورت فعال برخورد نمی کند . بلکه تنها طرح های پروژه های مورد نظر را پس از تصویب – مورد بررسی قرار می دهد و صرفا نقش تعدیلی ایفا می کند . حال آنکه – رفع بحران های محیط زیستی مستلزم تدابیر راهبردی فعال و پیش بینی های بهنگام در سطوح خط مشی گذاری – طرح ریزی و برنامه های عملیاتی است . زیرا ظرفیت برد محیط متاثر از تمام فعالیت های خرد – کلان – تکراری و متنوع می باشد نه صرفا فعالیتهای بزرگ توسعه ای . نقایص EIA مقطع پروژه – ضرورت ارتقای کاربردی EIA را در سطوح مختلف نظام برنامه ریزی اعم از خط مشی گذلری . طرح ریزی و برنامه های عملیاتی مطرح نموده است و به دنبال آن یکی از رویکردهای مهم گسترش یافته – ارزیابی راهبردی محیط زیست ( SEA ) می باشد .
)