برنامه ریزی تفرجی یکی از جنبه های مهم در چارچوب مدیریت کلان و منطقه ای هر کشور محسوب می گردد. انباشت رو به تزاید جمعیت در شهرها تغییر الگوی سکونت وجود طیف وسیعی از مشکلات زیست محیطی و اجتماعی در شهرها و سهم نسبتا قابل توجه اوقات فراغت در زندگی روزمره مردم از مواردی است که امر توجه به تفرج و طرح ریزی و برنامه ریزی آن را در محیط شهری و فراشهری به طور جدی مطرح می سازد بنابراین نظر به آسیب پذیر بودن و حساسیت نسبتا بالای مناطق طبیعی که به دلیل دارا بودن منظر ها و ارزش های زیبایی شناختی و آموزش و غیره از تقاضای بیشتری نیز جهت گذران اوقات فراغت برخودارند بررسی و تعیین ظرفیت برد تفرجگاهی اهمیت خاصی پیدا می کند.
تعیین ظرفیت برد برای تمامی منابع تفرجگاهی (اعم از انسان ساخت و طبیعی) نه تنها باعث حفظ ارزشهای تعیین آنها به ویژه در عرصه های طبیعی می گردد بلکه عاملی موثر در ارائه یک تجربه تفرجی قابل قبول برای مراجعه کنندگان نیز هست در مقاله حاضر ظرفیت برد بر اساس فعالیت های تفرجی گوناگون و نیز نوع تفرجگاهها و قابلیت های نسبی آنها مورد بررسی قرار گرفته است اگر چه استاندارد های موجود نمی تواند به عنوان الگویی مطلق برای کشور ما قابل استفاده باشد اما مقایسه داده های موجود و ارزیابی آنها با شرایط مختلف طبیعی اقتصادی و اجتماعی ایران می تواند راهکار سودمندی را برای مدیریت پویای منابع تفرجگاهی در پیش روی ما قرار دهد بسیاری از مشاهده های میانه ای نشان داده است که عدم توجه به این امر می تواند پایداری منابع تفرچگاهی را حتی در کوتاه مدت در معرض خطر جدی قرار داده و این منابع را نیز دجار سرنوشت سیار مواهب خدا دادی بنماید که مورد بهره برداری مستقیم اقتصادی قرار گرفته اند.
)