تالاب گمیشان که در حاشیه جنوب شرقی دریای خزر قرار دارد-از ویژگیهای بوم شناختی بسیار ارزشمندی برخوردار است.از آنجا که این تالاب-که بخش عمده آن در کشور ما قرار دارد-به نسبت ناشناخته مانده و نیز با توجه به نقش و اهمیت زیادی که زئوپلانکتون های تالاب گمیشان در 15گروه متعلق به 5شاخه شناسایی شده اند .تراکم این جانوران ذره بینی در 5ایستگاه و طی 12ماه پیاپی-از طرق انجام نمونه برداری-شناساییو مطالعات آزمایشگاهی و آماری مورد بررسی قرار گرفته است.تغییرات زمان زئوپلانکتونها تفاوتهای قابل ملاحظه ای را نشان می دهد .کمترین تراکم این موجودات مربوط به بهمن و پس ازآن دی ماه توده است.در حالی که در تابستان و اوایل پاییز تراکم اکثر گروه ها در لالاترین حد خود ملاحظه شد.میانگین تراکم یکساله هر یک از 15گرو ه زئو پلانکتون و همچنین حداقل و حداکقر تراکم آنها –که با احتمال95/در محیط هر یک از ایستگا ها و نیز در کل تالاب قابل مشاهده می باشند-محاسبه و ارایه شده است .ضمنا برای هر یک از این گروها –شاخص توزیع و همچنین چگونگی پراکنش فضایی افراد متعلق به جمعیتهای آنها به تفکیک توزیع یکنواخت –یا لکه ای و یا تصادفی معرفی شده است.شاخص های تنوع نیز برای مجموعه زئوپلانکتونی موجود در محیط هر ایستگاه محاسبه گردیده است.بالاخره مواردی از ترکم و تنوع این جانداران در تالاب گمیشان –تبا محیط هم جوار دریای خزر-که گویای غنای این تالاب می باشد-مورد مقایسه قرار گرفته است. به طور کلی می توان نتیجه گیری نمود که اجتماعات زئوپلانکتونی زیستمند در تالاب گمیشان به دلیل تنوع مطلول آنها از پیچیدگی و ثبات برخوردارند و اذا در پاسخ به تغییرات محیطی دارای توان لازم می باشند.
)