تأثیر فواصل زمانی مختلف آبیاری 20ة30‘40‘50‘60 روزه و بدون آبیاری بر مخلوطهای مختلف گیاهان مرتعی مورد مطالعه قرار گرفت . نتایج حاصله حاکی از آنستکه که با افزایش فواصل زمانی آبیاری عملکرد در واحد سطح کاهش یافته است و با دیرتر برداشت کردن گیاه این کاهش شدت داشته است . این موضوع می تواند در رابطه با مقابله گیاه دربرابر خشکی از طریق ریزش برگها بوده باشد. درصد ماده خشک نسبت به آبیاری روند خاصی را نشان نداد ولی این درصد برای کلیه مدارها در برداشت دوم زیادتر از برداشت اول بود. درصد علفهای چمنی برای مدار 20 روزه در هر دو برداشت زیادتر از دیگران بود در حالیکه درصد بقولات در مدارهای 50 و 60 روزه و بخصوص 60 روزه بیشتر بود. این موضوع می تواند ناشی از اختلاف ماهیت این دو گروه از نظر شرایط زیستی و بویژه دررابطه با عکس العمل به مقدار رطوبت باشد در این آزمایش یونجه و اسپرس از گروه بقولات و گونه ها ی مختلف علفهای گندمی ‘ علف پشمکی از گروه علفهای چمنی و توت روباه از گروه علفهای دیگر نمو قابل توجهی داشتند . مدارهای آبیاری بعد از 30 روز از نظر تولید جالب توجه نمی باشند.
)