فرایند آمایش سرزمین ، تمهیدی است برای بهره برداری بهینه از سرزمین با در نظر گرفتن اصل حفاظت اکولوژیکی . در این پژوهش ، ?مایش سرزمین شش واحد هیدرولوژیک حوزه های جنگلی ارسباران ( مساحت 296690 هکتار) واقع در استان آذربایجان شرقی به منظور تداوم استفاده بهینه از توان سرزمین در جهت بهبود شرایط زندگی و حفظ محیط زیست انجام گرفت .
در گام نخست شناسایی منابع اکولوژیکی و اقتصادی اجتماعی منجر به تهیه نقشه های منابع در مقیاس 50000 : 1 گردید و با تجزیه و تحلیل و جمع بندی داده ها به شیوه سیستمی نقشه یگانهای زیست محیطی با 3556 اکوسیستم خرد حاصل گردید . از مقایسه ویژگی های این یگانها با مدل های اکولوژیکی واحدها ، اولویت بندی و ساماندهی کاربریها به شیوه کیفی – قیاسی انجا گرفت . در نهایت نقشه آمایش سرزمین واحدهای هیدرولوژیک شش گانه به منزله موزائیکی از واحدهای همگن برنامه ریزی و مدیریت تهیه گردید.
تعیین مساحت ارضی واجد توان برای کاربریهای فوق نشان می دهد که در منطقه مورد مطالعه :38/5 درصد فاریاب ،32/1 درصد به کشت دیم ،43/17 درصد به مرتعداری ، 17/15 درصد به جنگل داری حمایتی ، 13/2 درصد جنگلکاری ، 47/28 درصد به اکوتوریسم گسترده ، 01/0 درصد به اکوتوریسم متمرکز و 09/30 درصد به حفاظت اختصاص یافته است .
)